Alak Pa

Isang eksena sa buhay ng mga Lasenggera at Lasenggero:

Pasok Tropa!
“absent tayo…”
“WE KNOW WHAT TO DO DI BA?”
“pulutan…”
“usok…”
“PASARAPIN ANG EKSENA, ILABAS ANG REDHORSE!”
“ Spotlyt.”
“music…”
“inom…”
“mag-REDHORSE”
“SMILE…”
“Aaaahhhh…”
“MAGTAMBAY NA LANG KAYA TAYO?”
“MAY future ka!”
“SA PANAHONG TO, MAG-REDHORSE, MAGWALA ARAW-ARAW!”

Nadagdagan na naman ang edad ko. Kahapon binisita ako ng kabarkada ko tapos dumiretso kami sa bahay ng isa pa naming kabarkada. Kelangan daw namin iselebreyt ang araw kung kelan ko nasilayan ang mundong punung-puno ng kamunduhan.

Ayan na nga. Bumili na kami ng maiinom at mapupulutan. Mahaba-habang inuman ito. Iba pa rin talaga kapag mga tunay na kaibigan ang kainuman mo. Sa tinagal-tagal na panahon ng hindi namin pagkakasama-samang muli, parang walang pinagbago ang aming samahan. Hindi kami nauubusan ng kwento at pag-uusapan.

Kumustahan. Kung ano'ng mga pinagbago sa bawat estado namin sa buhay. Lahat kami hindi makapaniwala kung ano'ng meron kami ngayon. 'Yung inaakala naming magiging habangbuhay na lang kaming istambay, mali pala. Kelangan pala talaga na meron kang pangarap sa buhay.

Sa bawat pag-istambay at pagbarik namin, doon nagsimula ang aming mga pangarap. Kung merong isang umaangat, pinagdiriwang namin 'yun. Hanggang sa lahat kami ay halos meron na ding maipagmamalaki. Malaki ang utang, malaki ang problema at malaki ang ulo. Hehehe. Biro lang.

Habang nag-iinuman kami, medyo iba na ang nagiging usapan namin. Mas nagiging seryoso hindi tulad nung dati na halos puro kwento pero wala namang kwenta. Ngayon, tungkol sa pamilya, negosyo at mga seryoso at kumplikadong bagay na ang napapag-usapan.

Pero sa dami ng ipinagbago naming lahat, isa lang ang hindi nawala sa'min. Hindi pa rin nawala sa'min ang pagkasabik sa alak. Kahit may mga tinatamaan na ng kalasingan, nagawa pa rin naming bumili pa ng alak. Hanggang sa isa-isa nang tumutumba ang mga kasama ko.

Hanggang ngayon pala, mahihina pa rin sila sa inuman. Hehehe.
...