Dec 27, 2009

Chicharon

8 na lasing
Chicharon. Anong naiisip mo kapag naririnig mo ang pagkain na 'yan? Kung anuman 'yon, walang koneksyon 'yan sa ikukwento ko ngayon. Bakit ko nabanggit? Wala lang, gusto ko eh. Ako may-ari nito eh, kaya gagawin ko ang gusto ko. Hehehe. Pero sige na nga, 'yan na lang ang gawan natin ng kwento. Pero sa totoo lang, wala akong ideya kung ano ang isusulat ko ngayon. At dahil chicharon ang una kong naisip at naisulat dito, doon ko na lang paiikutin ang kwento. Sana may maisip ako.


Chicharon. Bakit nga ba 'yan ang ang naisip ko bigla? Sa mga kaibigan ko sa mundo ng plurk, 'yun ang gamit kong nikneym doon. May eksplanasyon 'yun, pero dalawang tao lng ang nakakaalam nun. Ako at siya. Kaya hindi ko na lang ikukwento. Ibang chicharon na lang muna ang tatalakayin natin dito.

Kumakain ka ba ng chicharon? Masarap di ba? At maraming klaseng chicharon. Pero ang isa sa pinakagusto ko ay ang chicharong baboy. Kahit masakit na ang ngala-ngala ko sa pagkain nun, hindi ko pa ring tinitigilan hangga't meron pa. Masarap 'yun lalo na kung malutong. Na sa bawat pagkagat mo, nakakagawa ng ingay dahil sa kalutungan nito. Natatakam ka na ba? Ako din eh. Pero matatakam ka pa rin ba kung makunat na ang chicharong hawak mo?

Pero bakit nga ba kumukunat ang chicharon? Kapag minsang nag-iinuman kami ng mga kaibigan ko, laging may panghihinayang kapag 'yung sinusubo mo ay makunat na. Sabi nila dahil sa hangin. Kumukunat daw ito dahil sa hangin. Kapag napabayaan mong nakabukas lang ang pinaglalagyan nito, madaling maapektuhan ang kalutungan nito. Kaya 'yung iba, kakabukas pa lang, kakainin na kaagad. Baka daw kumunat pa. Pero sa totoo lang, matakaw lang talaga sila mamulutan.

Paano naman natin ito ihahalintulad sa isang sitwasyon, sa buhay, sa relasyon? Sa buhay natin, mayroon tayong kanya-kanyang chicharong hawak. Sa simula, nakakatakam at sobrang lutong. Pero kung papabayaan mo lang, masasayang lang. Minsan akala mo naiingatan mo ng tama, pero mapapansin mo sa huli, nagkamali ka pala ng pinaglagyan. Dapat kinain mo na lang.

Kung chicharon ang isang oportunidad na dumating sa buhay mo pero hindi mo agad tinanggap, asahan mo ang panghihinayang na mararamdaman mo sa huli. Maiisip mo na sana pala, kinuha mo na. Akala mo kasi na ikaw ang hahabulin nung oportunidad na 'yun, nagpataas ka pa ng presyo. Sa pagkakataong 'yun, hindi chicharon ang nahanginan. Ulo mo. Nagkahangin ka sa ulo.

Kung chicharon ang pakikipagrelasyon, gawan mo ng paraan para manatili ang kalutungan nito. Dahil kapag dumating ang pagkakunat ng samahan ninyo, iba na ang pakiramdam. Malaking kabawasan. Para ka na ding kumakain ng makunat na chicharon, na nagmimistulang babolgam habang nginunguya mo.

Kung chicharon ang buhay ng isang tao, bigyan mo ng importansya. Ito ang pinakapagsisisihan mo sa huli kapag binalewala mo at hindi pinagpahalagahan. Dahil kapag ito ang pinabayaan mo, hindi lang pagkakunat ang mangyayari sa buhay ng taong 'yun. Magiging matigas pa ang katawan niya. Hindi na chicharon ang kakainin mo, kape at biskwit na.

Pero masama din ang sobrang kain ng chicharong baboy. Nakakahayblad!

Bago matapos ang entri na ito, gusto kong mag-HB sa inyo. Habol-Bati. Kahit nagdaan na ang araw na ito, gusto ko pa ring batiin ng Maligayang Kaarawan ang istar ng Pasko. Si Bro. Ang nagsindi nitong ilaw, walang iba kundi Siya. Maligayang Pasko sa ating lahat. At sa darating na Bagong Taon, may panibagong kakaharapin. May mahirap at madali, masaya at malungkot. Pero kung magiging malapit ka kay Bro, lahat ng problemang kakaharapin mo, magiging chicharon lang para sa'yo. Kakainin mo lang ang lahat ng ito.
......

Basahin ang kabuuan nito...

Dec 25, 2009

formspring.me

0 na lasing

sino ang pers lab mo? -tanong ng henyo

hmm... pers lab? hindi ko naman syur kung lab nga ung mga naranasan ko nung bata pa ako eh.. hehe.. kaya ito n lng ang sagot ko... ang pers lab ko... ang inay ko... hehehe... may pers ang las... kahit wala na xa... walang pa ring nagbabago... andito pa rin ang presensya nya... hehehe... nasagot ko na ba ang tanong? -sagot ng batanggero

Ask me anything

......

Basahin ang kabuuan nito...

Dec 19, 2009

formspring.me

0 na lasing

ano ang paborito mong kulay?

BLUE!... hehehe... pero wag kang magtataka kung bakit bihira mo lng makita ang blue sakin.. ndi ko pinapakita eh... :D

Ask me anything

......

Basahin ang kabuuan nito...

Dec 18, 2009

formspring.me

2 na lasing

paano ga are?

ako nagtanong.... ako din pala ang sasagot... amf

Ask me anything

......

Basahin ang kabuuan nito...

Dec 12, 2009

Bato o Damo?

6 na lasing
Gusto kong magsulat ngayon. Oo nga, nagsusulat na nga ngayon. Heto na nga oh! Medyo napagod ako sa bago kong trabaho, pero ayos naman dahil nagiging abala at gusto ko naman ang ginagawa ko. Nakakasakit ng ulo dahil kailangan talaga paganahin ang utak. Nakakalaki ng ulo dahil sa mga papuring natatanggap at humahanga. Nakakasira ng ulo dahil sa dami ng mga gagawin. Sa madaling salita, nakakaulo. Pasensya na, hinahangin na naman ang ulo ko. Ulol! (Ako)


Pero pagkatapos ng trabaho, naku na naman. Heto na naman. Kapag walang magawa, nakakabato. Kapag walang ginagawa, binabato. Kapag ayaw ng ginagawa, ang sarap mambato. Kapag ayaw gumawa, mukhang bato! Ano ba 'to? Sana nga naging bato na lang talaga ako. (Patalastas: Nakakarelate ako sa nangyayari sa PBB House. Parang kami lang ng mga kasama ko. Isa-isang nagvovoluntary exit. Nyahaha!) Balik sa usapan. Minsan, hamburger. Este, minsan, gaya ng sinabi ko kanina, gusto kong maging bato na lang muna. Para wala muna akong maramdaman. Walang inaalala. Walang pakialam sa nangyayari. Hindi nasasaktan. Oo! Manhid. (Ako)

Pero 'yung inaakala kong mas makakabuti para sa akin, tama. Pero tama nga. Mas makakabuti para sa akin. Para sa akin lang. Isang paraan ng pagiging makasarili. Sarili ko lang ang inaalala ko. Dahil kahit gaano man ako katigas bilang isang bato, maiisip din natin, 'yung pagiging matigas na bato ang mas nakakasakit sa ibang tao. Subukan mong ibato. Mayroon din namang mga batong nabibili lang sa tabi-tabi. Gustung-gusto ng mga patapon ang buhay pero sa bandang huli, sila din ang sinasaktan ng batong 'yun. Ayoko na ng bato. Batugan! (Ako)

Kaya tama na muna ang usapang-bato. Gamit muna tayo ng alternatibo at mas mura. Ang damo. Kung gumamit kaya ako ng damo? Este kung maging isang damo na lang kaya ako? Sa bawat pag-ihip ng hangin, sumasabay sa paggalaw ang damo. Nakakaya ang anumang problema. Kung matumba man dahil sa lakas na hanging tumama sa kanya, muling tatayo ang damo pagkadaan ng malakas na hangin na iyon. Tinatapak-tapakan lang. Pero paglipas ng ilang araw, muling babangon. Parang walang nangyari. At kung sakaling maputol, muling tutubo ng panibago at mas maganda pa. Pero kung magiging ganitong damo ako, isa akong masamang damo. Hindi mawawala kung hindi bubunutin ang ugat. May mga damo ding nagpapaligaya ng tayo. Matapos ubusin at hithitin ang damong ito, iba't ibang kaligayahan ang nakukuha nila. May tawa pa ng tawa. Pero sa bandang huli din, sila ang kawawa. Damuho! (Ako)

Pero bago kayo mag-isip ng kung anu-ano dahil sa mga nabanggit ko, uunahan ko na kayo. Hindi ako adik. Tulad ng laging sinasabi ni Mommy Bojoy (Instant Mommy ko). Ikaw? Ano'ng mas gusto mo, bato o damo? Pero kahit ano pa yan, isama mo ako. Sesyon tayo.

Salamat at hanggang ngayon, mayroon pa ring mga taong gustung-gusto na magbasa ng blag ko. Pinapalakas ang loob at ineengganyo pa rin nila ako na magsulat. Kahit papaano, tumatatak sa isip nila 'yung mga nilalaman ng bawat entri ko. Hindi ko na talaga kayo papangalanan. Dami nagrereklamo eh (annoyed). Hanggang sa muli. Alak pa!
......

Basahin ang kabuuan nito...

Dec 5, 2009

I Love Ann? Ay Laban!

8 na lasing
Gusto ko muna magpasalamat kay charlly. Dami niyang sinabing maganda tungkol sa blag na ito. At dahil diyan, may nagteks, este ginanahan ulit akong magblag. Kaya heto, tumitipa na naman ng kibord at itutuloy ang laban. Laban!


Pakikipaglaban. Lahat ng tao dito sa mundo ay may kanya-kanyang labang kinakaharap. May madali at mahirap. Depende sa kakayahan at kagalingan. Pero dahil nga isa itong laban, naririyan ang pagkapanalo at pagkabigo. May nagpapatuloy at may sumusuko. Parang dito lang sa Showtime, habang pinapanood ko ngayon, ang daming magagaling na lumalaban.

At ikaw. Sigurado akong may laban ka ding pinagdadaanan ngayon. Tulad mo, tulad niya, tulad nila at tulad ko. At naiiyak na ako ngayon dahil sa Showtime na ito. (Tapusin ko muna bago ko ituloy ang pagsusulat, weekly finals eh. Hahaha) Geym na ulit. Usapang laban. Lahat tayo ay binigyan ng sariling laban. Ang tanong na lang doon, kaya ba natin ang laban na ibinigay sa atin?

Paano mo ipaglalaban ang isang bagay o tao kung iba naman ang ipinaglalaban niya? Ibang laban ang kinakaharap niya. Paano ka hahabol kung hindi naman siya humihinto? Patuloy pa rin sa paglayo. Paano mo siya susundan kung ibang daan naman ang tinatahak? Nakakaligaw. Paano mo siya hahawakan ng mabuti at mahigpit kung siya na mismo ang bumibitaw? Ayaw kumapit. At paano ka maghihintay kung hindi mo naman alam kung babalik siya? Walang kasiguraduhan. Paano ka lalaban?

Minsan na bang dumating sa buhay mo na naramdaman mo na ang pagsuko? Gusto mo ng tumigil. Gustong bitawan at iwanan ang lahat ng pinanghahawakan. Gustong ilagan ang mga isinasampal na katotohanan. Gustong magising sa bangungot. Minsan iniisip mong para lang kompyuter sistem ang lahat. Dadaan sa BSOD ang sistem mo. Subukan mong patayin ito pero sa muling pagbuhay nito ay babalik at babalik pa rin ang eror. (Sabi ni Itlog) Hindi mo magawang irepormat dahil madaming mahahalagang nakaseyb sa hardrayb mo.

Pero bawat laban at hamon ng buhay, kailangan mo talagang magpatuloy at lumaban. Kung maaga kang susuko, malinaw at maliwanag ang iyong pagkatalo, na pwedeng mauwi sa pagsisisi. Kung itutuloy mo ang nasimulang laban, matalo ka man sa huli, alam mo sa sarili mong ipinaglaban mo. Walang dapat pagsisihan. Sa ngayon, gusto kong lumaban. Pero sa ibang pamamaraan.

Anong gagawin ko ngayon? I Love Ann? Oh? Ay Laban!!!
......

Basahin ang kabuuan nito...

 

Copyright 2008 All Rights Reserved Revolution Two Church theme by Brian Gardner Converted into Blogger Template by Bloganol dot com Customized by Vhonne DeVille