Walang Magawa

Kanina, wala akong magawang matino. Pero madalas talaga akong walang nagagawang matino. Matino ako pero wala akong magawa. Ano'ng magagawa ko? Lalo pa akong magpapakatino? Pero sana, 'yung mga nanalo at mananalo sa naganap na eleksiyon, magtino kayo at gumawa ng tama. Kahit may tama ang nanalo, wala na tayong magagawa. Wala akong pinapatamaan. Wala lang, napasingit lang sila sa usapan. Tama na nga. Balik na tayo sa matinong usapan.

Naisipan ko na lang magbasa ng manga. Oo. Binabasa ang manga. Hindi kinakain at nilalagyan ng alamang. Wala pang bagong Naruto episode sa manga kaya doon muna ako tumambay kina Luffy sa One Piece. Hindi ko pa natatapos, namatay kasi si Ace eh. Sayang. Kung hindi mo maintindihan ang sinasabi ko pero pilit mo pa rin itong binabasa, naiintindihan kita. Wala ka ring magawa.

Sabi naman ni Bob Ong, iba ang walang ginagawa sa gumagawa ng wala. At lalong iba ang walang magawa sa ayaw gumawa. Ako naman, mas gusto ko ang madaming ginagawa. Pero ayoko ng ginagawa ko. Nakakatamad ang gumawa kung hindi mo gusto 'yung ginagawa mo. At madalas namang gustung-gusto mong gawin pero hindi mo magawa. Kasi bawal. Hindi pwede. May kontra. At hindi para sa'yo. Wala tayong magawa.

May gusto kang gawin. May gusto kang sabihin. Para sa isang taong, gusto mong mahalin. Hindi mo magawa. Napapatunganga. Pero hindi mo makakaya, na siya ay mawala. Bakit ganito, ang sinusulat ko. Parang tulang nagkakaroon ng tono. Ang walang magawa, talaga bang ganito? Pagiging makata ang siyang epekto? ISTAP! Baka mapakanta pa ako. Ituloy na ang matinong usapan.

Minsan, may nagugustuhan kang isang tao pero hindi mo malapitan. Hindi mo makausap. Iba ang sinasabi ng utak mo, sa ikinikilos ng katawan mo. Planado sa isip mo 'yung gusto mong gawin. Pero sa oras na nasa harap mo na siya, mismo, wala kang magawa. Torpedo. Walang magawa.

Pero hindi lahat ng walang magawa, nauuwi sa pagkasawi sa pag-ibig. Tulad ng sinabi ng isang babae d'yan. Nasa tabi-tabi lang 'yan. Hindi ko na babanggitin ang pangalan dahil kung kwentong pag-ibig ang usapan, lagi nasasabit ang pangalan niya dito sa blag ko. Oo. Si Ate A!. Nyahaha. Hindi ko kilala kung sino 'yung lalaking sinabihan niya nito. Pero ang masasabi ko lang sa lalaking 'yun. Goodluck! Oo nga! Ito na ang sinabi niya, dami-dami ko pang satsat.

Walang magawa ang puso ko, kaya naman masisisi mo ba ako, kung ikaw ang mahal ko?

At meron ding namang nasa loob na ng isang relasyon pero hindi naman masaya. May nagpupumilit kumawala pero hindi magawa. Walang magawa dahil sa madaming dahilan. Naaawa sa maiiwan. Natatakot na may masaktan. At para sa kabaliktarang sitwasyon, para sa taong naiiwan. Hinahayaang masaktan ang sarili at maiwan. Hindi magawang ipaglaban kung ano ang nararamdaman. Walang magawang paraan kung paano pa ibabangon ang bumagsak na pinagsamahan. Walang magawa.

Inabot na ako ng madaling araw dito pero hindi ko alam kung may nagawa ba akong pwedeng ipagmalaki. Pero hindi ibig sabihin na dahil wala akong ginagawa ay isa na akong tamad na tao. Sa totoo lang... hmm... kasi... err... sige na nga... tamad na ako.

Tanong: Ano ba ang mas nakakainis, mga taong walang ginagawa o 'yung mga taong hindi alam ang gagawin? Mga taong gumagawa ng walang kwenta o 'yung mga taong walang pagpapahalaga sa ginagawa nila? Mga taong gumawa ng gumawa pero walang tumatama o 'yung mga taong ginagawa pa rin ang isang bagay kahit alam nilang mali?

Masasagot mo lang ang lahat ng tanong na iyan.... kung wala kang gagawin.

Sige na. Hanggang dito na lang muna. May gagawin pa ako eh.