Bato o Damo?

Gusto kong magsulat ngayon. Oo nga, nagsusulat na nga ngayon. Heto na nga oh! Medyo napagod ako sa bago kong trabaho, pero ayos naman dahil nagiging abala at gusto ko naman ang ginagawa ko. Nakakasakit ng ulo dahil kailangan talaga paganahin ang utak. Nakakalaki ng ulo dahil sa mga papuring natatanggap at humahanga. Nakakasira ng ulo dahil sa dami ng mga gagawin. Sa madaling salita, nakakaulo. Pasensya na, hinahangin na naman ang ulo ko. Ulol! (Ako)


Pero pagkatapos ng trabaho, naku na naman. Heto na naman. Kapag walang magawa, nakakabato. Kapag walang ginagawa, binabato. Kapag ayaw ng ginagawa, ang sarap mambato. Kapag ayaw gumawa, mukhang bato! Ano ba 'to? Sana nga naging bato na lang talaga ako. (Patalastas: Nakakarelate ako sa nangyayari sa PBB House. Parang kami lang ng mga kasama ko. Isa-isang nagvovoluntary exit. Nyahaha!) Balik sa usapan. Minsan, hamburger. Este, minsan, gaya ng sinabi ko kanina, gusto kong maging bato na lang muna. Para wala muna akong maramdaman. Walang inaalala. Walang pakialam sa nangyayari. Hindi nasasaktan. Oo! Manhid. (Ako)

Pero 'yung inaakala kong mas makakabuti para sa akin, tama. Pero tama nga. Mas makakabuti para sa akin. Para sa akin lang. Isang paraan ng pagiging makasarili. Sarili ko lang ang inaalala ko. Dahil kahit gaano man ako katigas bilang isang bato, maiisip din natin, 'yung pagiging matigas na bato ang mas nakakasakit sa ibang tao. Subukan mong ibato. Mayroon din namang mga batong nabibili lang sa tabi-tabi. Gustung-gusto ng mga patapon ang buhay pero sa bandang huli, sila din ang sinasaktan ng batong 'yun. Ayoko na ng bato. Batugan! (Ako)

Kaya tama na muna ang usapang-bato. Gamit muna tayo ng alternatibo at mas mura. Ang damo. Kung gumamit kaya ako ng damo? Este kung maging isang damo na lang kaya ako? Sa bawat pag-ihip ng hangin, sumasabay sa paggalaw ang damo. Nakakaya ang anumang problema. Kung matumba man dahil sa lakas na hanging tumama sa kanya, muling tatayo ang damo pagkadaan ng malakas na hangin na iyon. Tinatapak-tapakan lang. Pero paglipas ng ilang araw, muling babangon. Parang walang nangyari. At kung sakaling maputol, muling tutubo ng panibago at mas maganda pa. Pero kung magiging ganitong damo ako, isa akong masamang damo. Hindi mawawala kung hindi bubunutin ang ugat. May mga damo ding nagpapaligaya ng tayo. Matapos ubusin at hithitin ang damong ito, iba't ibang kaligayahan ang nakukuha nila. May tawa pa ng tawa. Pero sa bandang huli din, sila ang kawawa. Damuho! (Ako)

Pero bago kayo mag-isip ng kung anu-ano dahil sa mga nabanggit ko, uunahan ko na kayo. Hindi ako adik. Tulad ng laging sinasabi ni Mommy Bojoy (Instant Mommy ko). Ikaw? Ano'ng mas gusto mo, bato o damo? Pero kahit ano pa yan, isama mo ako. Sesyon tayo.

Salamat at hanggang ngayon, mayroon pa ring mga taong gustung-gusto na magbasa ng blag ko. Pinapalakas ang loob at ineengganyo pa rin nila ako na magsulat. Kahit papaano, tumatatak sa isip nila 'yung mga nilalaman ng bawat entri ko. Hindi ko na talaga kayo papangalanan. Dami nagrereklamo eh (annoyed). Hanggang sa muli. Alak pa!