Hayskul Bukol

Maaga akong umuwi galing sa opisina. Mag-isa akong naglalakad. Habang binabaybay ang daraanan ay nanginginig sa sobrang lamig ng hangin. Nakasuot na ako ng jaket pero sobrang lamig pa rin talaga. Sa 'di kalayuan, may mga kalalakihang nag-aayos ng banderitas, dahil nalalapit na ang piyesta.


Nang makalampas ako sa kanila, wala ka nang makikitang tao sa paligid. Medyo may kadiliman na sinasabayan pa ng malakas na pag-ihip ng hangin. May nakita akong aso na tumakbo. Tumindig ang lahat ng balahibo ko. Hindi dahil sa takot, kundi dahil sa lamig.

Habang naglalakad, may napansin akong tumutugtog. Tumingin ako sa Lipa City Youth and Cultural Center. Wala doon. Tiningnan ko naman 'yung sa may bumbero. Wala namang tao. Malakas ang tugtog. Decode ng Paramore ang kanta. Nung tumalikod ako, napansin ko ang opisina ng BoyScout. Sumilip ako sa salamin na pinto, pero walang tao. At napansin ko ang repleksiyon ko sa salamin na 'yun. May suot pala akong earphone. Sa selepono ko pala 'yung tumutunog.

Dumiretso ako ng lakad pauwi nang mapansin ko ang isang gusali. Isang paaralan. Isang paaralan kung saan kami nagtapos ng hayskul. Napangiti akong tumingin dun. Ang laki na ng ipinagbago. Pinalaki, pinaganda at pinalinis 'yun. Habang nakatingin ako sa eskwelahan na 'yun. Unti-unting nag-flashback ('yung parang sa pelikula na naalala 'yung nakaraan) sa akin ang mga pangyayari nung nag-aaral pa lang kami dun. Doon kami natutong mainlab at mabasted. Doon din kami nagkaroon ng tunay na kaibigan at mortal na kaaway. Doon ako unang pinapasok sa Principal's Office dahil nakipag-away. Doon nabuo ang barkadahan namin. Doon kami natutong uminom ng Ginebra San Miguel (may bayad ang pa-advertise). Doon kami bumuo ng mga pangarap. Doon lang ni Nonoy Zuñiga.

Kung sinasabi ng karamihan na pinakamasaya ang buhay hayskul, para sa akin... tama. Minsan nga nasasabi ko sa mga kasamahan ko, "Parang gusto ko ulit pumasok sa hayskul." Masarap balikan ang mga nakaraan lalo na kung punung-puno ito ng mga magagandang alaala. Pero ako, meron pa akong isang dahilan kung bakit gusto kong balikan ang nagdaang hayskul layp ko. Kung nakikita ninyo ang larawan sa itaas, oo, klaspiktyur namin 'yan. Nung nakita ko ang larawan na iyan, sinubukan kong isa-isahin ang mga taong nandun. Punung-puno nga ako ng magagandang alaala, hindi ko naman maalala ang mga pangalan nila.

Panawagan: Kung isa ka sa nasa larawan, ipagbigay-alam sa akin ang iyong buong pangalan. Ituro mo na din kung sino ka doon, dahil ako, ako 'yung ika-anim na nakatayo sa itaas mula sa kaliwa. Nag-feeling matangkad ako noon kaya doon ako pumuwesto. Wala din akong dalang polong uniporme kaya nanghiram na lang ako sa kabilang seksiyon. Kaya ayun, kung mapapansin ninyo, sobrang laki nung suot ko. Hehehe. Hanggang sa muli.