Love Story ba ito? Parang hindi!

Hmm. Subukan kong ilathala ang aking labstori. Tinanong ko kasi ang ating mga kaibigan dito sa mundo ng sayber kung ayos lang kaya kung ikwento ko ang aking buhay-pag-ibig. At magaganda naman ang mga pidbak galing sa kanila, kaya subukan ko na din. Pero saan ko nga ba dapat simulan? Pwede siguro kung sa pers gerpren ang una kong ikukwento. Teka muna. Sino nga ang pers gerpren ko? Tangina, hindi ko alam! Nung hayskul kasi, persyir, hindi ko masasabi kung naging gerpren ko nga o hindi. Napakabata ko pa kasi noon kaya hindi ko mamalayan kung ano'ng mga dapat gawin.

May naalala na ako. Medyo siya ang pinakamalapit na masasabi kong gerpren kahit hindi ko pa rin sigurado. Kung naguguluhan kayo, hindi ako magtataka dahil 'yun din ang nararamdaman ko. Gulung-gulo. Kaya umpisahan ko na ang kwento.


May bespren akong babae. Aminado siya na gusto niya ako. Ako naman kahit alam ko sa sarili ko na gusto ko rin siya, kaso, ayokong isipin ng iba na kaya lang ako magtatapat dahil nagte-take-advantage ako. Itago na lang natin siya sa pangalang "Sailormoon" dahil mahilig siya sa kartun na 'yun. Pero teka, hindi siya ang leading lady sa kwento ko.

JS Prom namin nung hayskul. Magkaaway kami ni Sailormoon. Kaya wala akong balak na isayaw siya. Nagmukmok lang ako sa isang sulok kasama ang ilang kabarkadang lalaki. Ilang minuto, lumapit sa akin ang isa kong kaklase. Isa sa magandang babae sa klase namin.

Matangkad siya, seksi, mabait pa, kaso maikli ang buhok niya. Kaya hindi din siya ang leading lady sa istorya ko. Isa kasi sa kraytirya por dyadying para sa akin ang mahabang buhok. Siya si Bernadette, tawagin na lang natin siyang Badong! Nung nagsasayaw na kami, napansin kong matangkad nga talaga siya. 'Yung mata ko ay nakatutok sa ilong niya. Kaya pinatitingkayad ko na lang ang mga paa ko ng konti para medyo pumantay ako sa kanya.

Dalawang kanta ang natapos habang kami pa rin ang magkasayaw nang biglang sabihin niya sa'kin, "'Yun oh si Sailormoon. Bakit ayaw mo isayaw?" Hindi na ako nagsalita at binitawan siya. Dumiretso ako para maupo na lang.

Sa hindi kalayuan, may napansin akong isang babae na halos butasin na ang silya sa tagal ng pagkakaupo. Nilapitan ko siya at tinanong...

"Miss? Gusto mong sumayaw?"

Tumayo siya at nakangiting sumagot ng "Oo, gusto ko nga sumayaw eh."

Pero teka lang, hindi pa rin siya ang leading lady. Malapit niyo na makilala, kaya 'wag kayo mainip.

Pagkasagot niya sa'kin ng ganun, sinabi ko na lang na "Sige, punta ka sa gitna at magsayaw ka. Ako muna uupo dito ha?" sabay upo sa silya niya. Ang sama ng tingin sa'kin nung babae at lumipat na lang sa mga kasamahan niya na nakatambay.

Habang nakaupo ako, kinuha ko 'yung isa pang silya at dun ko ipinatong ang mga paa ko. Na parang nakahiga. Ilang sandali lang, may tatlong babaeng papalapit. Narinig ko 'yung sinabi nung isa sa isa nilang kasama. "Pahinga ka muna, sayaw muna ulit kami."

Dahil sa likas akong matulungin, pinagpagan ko 'yung silyang pinagpapatungan ng mga paa ko at inialok ko sa babae. Napansin ko na medyo maganda siya. Kung iniisip niyo na baka hindi pa rin siya ang leading lady ko, nagkakamali kayo. Siya na nga!

Mga sampung minuto ang nakalipas, bigla na lang akong tumayo mula sa kinauupuan ko. Tumapat ako sa kanya at inilahad ang kamay ko sabay sabing "Pwede?" Hindi siya sumagot pero kinuha niya kamay ko ng nakangiti at dumiretso na nga kami sa dansplor.

May kaliitan pala ang babaeng ito. Ang nakakangawit hawakan ang balakang niya sa sobrang kababaan. Pero ang nipis ng gown niya. Halos nahahawakan ko ang kaselanan balat niya. Nakapatong ang dalawa niyang kamay sa balikat ko. Maya-maya, nagsalita siya. "Tangkad mo pala, nangangawit kamay ko." Bigla na lang pinagkonekta niya ang dalawang kamay niya sa likod ng leeg ko. Para daw hindi siya mangawit. Ganun na din ginawa ko, halos niyakap ko na siya nun.

Pero wala talaga. Nakakangawit talaga. Kaya nagpasya na lang kami na umupo. Pagkahatid ko sa upuan niya. Umalis na ako at pumunta sa mga kabarkada ko.

Matapos ang kasiyahang 'yun, balik sa eskwela. May natanggap akong hindi ko alam kung ano'ng tawag dun. Sampung pahina ng kuponband. Sa unang pahina, ang nakasulat sa itaas... "Bon Carlo"

Tangina! Ako lang ang nagsusulat ng ganyang spelling sa pangalan ko. Bawas puntos para sa kanya. Sa ibaba ng pahina na 'yun, napansin kong nakasulat... "From: " teka, hindi ko na babanggitin mga pangalan. Dalawa kasing pangalan ng babae ang nakasulat dun at hindi ko na maalala pa ngayon 'yung isa. At may kasama pang yir! Portyir sila. Nasa terdyir pa lang ako nung panahong 'yun.

Nasabi ko na lang, "Bakit hindi pa sinamahan ng folder para pwede na ipasa sa titser? Project ga ito?" Inisa-isa ko ang bawat pahina. Wow! Todo-effort ah. May mga kung anu-anong larawan sa kada pahina. Mga larawan ng mga nature-nature at kung anu-ano pa. At ang ipinansulat, kolorpen. May mga quotes, tula at kung anu-ano pang mababasa sa ibaba ng bawat larawan. Inisa-isa kong basahin. Klik n'yo dito kung gusto nio mabasa kung ano ung nasa unahan.

Naiyak ako habang binabasa. Oo, nakakaiyak talaga. Hindi ko maisip kung paano siya nakarating ng portyir na ganun ang klase ng ingles at gramar niya. Pero dahil sa mukhang pinaghirapan niya ang paggawa nun, binalewala ko muna 'yung tungkol sa ingles niya. Pero hindi ko naman sila kilala kaya hindi man lang ako nakapagpasalamat.

Kinabukasan, may nag-abot sa akin ng isang wamport na papel. Nung kinuha ko, may nakasulat dun at binasa ko. Sa itaas "Von Carlo" Syete! Inulit pa ang ganung klase ng pangalan ko pero tama 'yung ispeling. Hindi na "B" 'yung "V" ko. Ang nilalaman ng sulat... "Ako nga pala si Mimi." ganda ng name ah, parang pusa lang. Pumunit ako ng isang piraso ng papel sa aking kwaderno at sumulat ng...

"Thank You!" tapos sa baba, nakasulat ang pangalan ko... "VHONNE"

Nilakihan ko pa para mapansin niya na ganun ang pangalan ko at ibinigay ko sa taong nag-abot sa'kin nung wamport na sulat na iyon. Kinabukasan ulit, may nabasa na naman akong sulat mula sa kanya. "Vhon" Ayos! Malapit na tumama ang ispeling. "Salamat at nag-response ka sa sulat ko." Napatingin ako sa labas at nakita kong may kumakaway sa'kin na babae.

Hindi pa naman nagsisimula ang klase kaya nilapitan ko na siya. "Ako nga pala si Mimi, 'yung nakasayaw mo nung isang araw." Ah! Siya pala 'yun. Maganda siya kaso nga lang parang nabaksakan ng langka ang mukha niya kasi ang daming butas. Hindi ko napansin nung kasayaw ko siya kasi madilim masyado. Pero 'yun lang ang napansin ko. Maganda naman siya.

Ang haba ng usapan namin. Mga sampung segundo. Sinabi ko na lang sa kanya na magsisimula na ang klase ko at sumagot naman siya na uuwi na siya. Pang-umaga kasi siya noon at panghapon ako. Pagtalikod niya, tinanong ko siya "Gusto mo ihatid kita?" biglang sagot niya sa'kin ng "Sige ba!" Anakng... Iniisip ko na tatanggi siya magpahatid. Gusto pala niya, ayoko naman. Nasabi ko na lang "Sa susunod na lang, may klase pa kami eh."

Ilang linggo ang nakalipas, laging ganun ang nangyayari. Usapan ng konti at madalas pa rin ako makakuha ng sulat mula sa kanya. Gumawa din siya ng tula, na para daw sa'kin. At perstaym daw niya magsulat ng tula. Ako naman, sinungaling naman ako noong araw. Sabi ko na ang galing pala niyang gumawa ng tula. Pero! Deeyusskoo! Hindi na halatang tula, nagkaproblema pa sa ingles at ispeling. At kung babasahin mo, ang hirap intindihin. Subukan ko din kunan ng larawan at ipakita sa inyo, at kayo na ang humusga. Lol.

Hindi nagtagal, nagkamabutihan na. Lagi kami magkasama. Inihahatid ko na din siya sa kanila. Oo, sa kanila. Sa kanilang baranggay. Ayoko tumuloy sa bahay nila, natatakot kasi ako sa ate niya dati. Nagkasabihan na din kami ng mga matatamis na salita. Salitang matamis sa pagitan ng dalawang nagmamahalan.

Nang bigla na lang itanong nung kaibigan niya, na isa sa nag-eport na gumawa nung espesyal na sulat daw, habang naglalakad kaming tatlo kung kailan daw niya ako sinagot. At sinabing "Hindi ko pa siya boypren, hindi pa naman nanliligaw eh. Pero sasagutin ko naman agad kung sakali."

Tanginang babaeng ito, pagkakaarte. Dami nang nangyari, hindi pa raw nanliligaw? Eh halos siya nga ang nanligaw sa'kin, tapos ang gusto niya siya naman ang ligawan ko? Oo alam ko na gusto ng babae ang nililigawan, pero siya naman mismo ang nagbuka ng pekpek ayaw magpakipot at halos gawin na ang lahat para mapansin ko. Pero pinabayaan ko na lang.

Nung mangyari 'yun, medyo nangingilag na ako at parang tinatamad 'pag kasama siya. Pero sinasamahan ko pa rin. Siya 'yung laging magpapatawag o tatawag sa'kin para lang samahan siya. Hindi ko na tinatanggihan baka kung ano pang sabihin. Hehehe.

At alam kong pagod na din kayo sa kababasa (Nahalata ko?). Kaya malapit na ang gradweysiyon nila. Nagpapraktis na sila mag-martsa. Kinausap niya ako. Punta daw ako sa gradweysiyon nila. Syempre naman pupunta ako dun. Gradweysiyon din ng kapatid ko 'yun eh. Nung dumating ang araw na iyon, nagkita muna kami. Kinausap niya ako.

"Sama ka sa akin, pakilala kita sa Ate ko saka sa magulang ko."

Kinabahan ako. Iba ang naiisip ko. Nagpaalam na lang ako, sinabi kong uuwi muna ako dahil may kukunin ako. Pero hindi na ako bumalik. Naisip ko kasi, kung sabit na ang pamilya niya, seryosohan na ito. Dami ko naisip kaya hindi na lang ako nagpakita.

Makalipas ang ilang taon, nagkasalubong kami sa palengke. Nag-iisa siya. Ako naman ay kasamako ang kabarkada kong babae. Nung halos malapit na siya at nakatingin sa'kin, bigla ko na lang inakbayan ang kabarkada kong babae. Hindi siya makatingin sa'kin ng diretso hanggang makalampas na kami sa isa't isa.

Bigla na lang nagsalita ang kabarkada ko. "Oh? Bakit bigla naman yatang naging sweet ka sa'kin ngayon?"

Sinabi ko na lang na "Bakit? Ayaw mo ga? Edi wag!" Sabay tanggal ng braso ko sa balikat niya.

Makalipas ang ilang araw, may kumausap sa'kin. "Kunin na daw ni Mimi 'yung mga piktyur niya na binigay sa'yo." Ano? Ibibigay tapos kukunin? Ako na may-ari nun mula ng ibigay niya, kaya ako ang magdedesisyon kung ibabalik ko 'yun o hindi. Kung iniabot niya sa'kin 'yun at sinabing pinahihiram niya, isosoli ko.

Ang sama ng ugali ko noh? Wala akong magagawa. Ganun ako mag-isip dati eh. Pero hindi na ngayon. Matinong tao na ako ngayon. Totoo. Pramis!
...