I Remember the Day

Hay! Ang buhay nga naman. Kapag may ginawa kang kalokohan, kahit anong pilit mong itago ito, lalabas at lalabas pa rin. Sabihin na nating hindi natin sinasadya na gawin 'yung mga bagay na hindi talaga natin dapat gawin. Pero kapag nandyan na, hala, heto't ikakahiya. Pagtatakpan ang nagawa kahit halata na. Siyempre sa reaksiyon pa lang ng mukha, guilty na.

'Yan ang naisip ko habang dumaan kami kanina sa isang kilalang paspud malapit sa pinapasukan ko para maghapunan. Pagka-order namin ng kakainin namin, napansin ko 'yung manager nila. Aba! Kilala ko 'yun ah. Kaklase ko nung greyd wan at nung hayskul ako.

Bigla na lang nag flashback sa'kin ang pangyayari nung nasa elementarya pa kami.

Siyanga pala, isa siyang babae. Katatapos lang ng reses namin, nasa loob na kami lahat ng silid-aralan. Habang nasa kalagitnaan ng klase, bigla na lang may vioce over na ewan kung saan nanggaling.

"Ang BAHO!"

Siyempre, ang Pinoy nga naman, may kakaibang sakit. Kapag may isang nag-react, kung ano naramdaman nung isa, nararamdaman din nung isa, kung ano 'yung naaamoy nung isa, naaamoy na din ng iba. Pero 'yung amoy na 'yun, talagang naamoy ng lahat.

Buti na lang andyan si Mam.

"Huwag kayong maingay. Tumahimik kayo.", saway ng butihin naming guro sabay ang pagdedma sa kung anong naaamoy.

Akala ko tuluyan na nang hindi pinansin ni Mam 'yung nangyayari sa paligid niya. Nang bigla na lang niyang sinabi sa aming lahat na...

"Class, tayo muna tayong lahat. Magdasal muna tayo."

Eh di nagtayuan nga kami para magdasal. Bigla na lang napako ang tingin naming lahat sa isang tao. Siya lang kasi ang kaisa-isang tao na ayaw tumayo. Nung napansin na niya na pinagtitinginan na siya ng lahat ng tao sa loob ng silid na 'yun, no choice siya. Eto na, tumayo na siya, nang biglang sumigaw 'yung katabi niyang lalaki.

"Ma'am! Si Angel, TUMAE!"

Bigla na lang akong tinapik ng kasama ko.

"'Tol, kain na tayo, crush mo yata 'yung manager eh. Kanina ka pa nakatingin dun ah."

At ito lang ang nasabi ko sa kasama ko.

"TAE KA!"
.