Mentos: The Freshmaker

Minsan, may mga pagkakataon tayong hindi inaasahang mangyari. Biglaan. Kadalasan hindi ka handa. Pero minsan, may mga pangyayaring na hindi nga natin inaasahan, pero sa maikling oras ng pag-iisip, Presto! may naisip kang solusyon.


Nangyari na rin sa'kin 'yung ganun. Akala mo, katapusan mo na. Katapusan na ng mundo. Mapapahiya ka na. Buti na lang, ginawa tayo ng nasa Itaas na may kasamang kapirasong karne sa ulo. 'Yung tinatawag nilang utak. Makakagawa tayo ng solusyon sa konting pag-iisip na sasamahan mo ng konting diskarte at sobrang kapal ng mukha.

Tambay ako noon sa isang ChatRoom. Batangas ChatRoom kung hindi ako nagkakamali. Madami akong nakilala at naging kaibigan dun. Pero hindi ko ugali ang dumalo sa tuwing may idadaos silang pagkikita-pagpapakilala na tinatawag na EB. Hindi Eat Bulaga kundi EyeBall.

May nakilala akong isang babae sa chat. Naikuwento niya na meron daw silang kompyutersyap dito sa Lipa. Nung malaman ko kung saan 'yung tinutukoy niya, Abah! malapit lang pala sa'min. Nilalakad ko lang 'yun. Kahit na ang totoo, kahit malayo ang isang lugar, talagang nilalakad ko din lang.

Hindi ko binabalak na makipagkita o makipagkilala ng personal sa kanya. Pero nung minsang mapadaan ako sa kanto malapit sa sinasabi niyang shop, sinubukan ko na ding dumaan. Pumasok ako. Umupo at nag-renta ng isang kompyuter. Doon ko na din ginawa 'yung ilang proyekto na dapat kong gawin. Nang matapos ko 'yung ginagawa ko, nagbukas lang ako ng imeyl ko kung may mga bagong mensahe. Ayos ang dami. Ang daming ispam. Kung ispam na de-lata 'yung mga 'yun pwede ko na ibenta saka pang-ulam. Matapos burahin ang mga basurang mensaheng 'yun, tumayo na ako para umuwi.

Tiningnan ko muna 'yung orasan para malaman ko kung nakailang oras ba ako at kung magkano ang dapat kong bayaran. Dalawang oras. Tuwenti pesos para sa isang oras. Kinapa ko ang bulsa ko. Anakngpitumputpitonglasing! Wala pala akong bulsa. At wala akong dalang walet. Hahaha. Ayos. Paano ang gagawin ko? Nakita ko, may kausap 'yung nagbabantay. Kung umeskapo na lang ako? Kaso baka mahalata. Mas lalong nakakahiya.

Wala na akong magagawa. Nilapitan ko 'yung nagbabantay na babae. "Excuse me. Ikaw ba si Che?" Sumagot naman siya. At tinanong kung sino nga ako. "Ako si vhonne. 'Yung kausap mo nung isang araw sa way-em?" Natuwa naman siya at kinausap niya ako. Kaya naisip ko, ito na ang pagkakataon ko.

"Magkano nga pala ang babayadan ko sa pagrenta ng kompyuter?" Agad kong naitanong sa kanya. Pagkasabi ng presyo, nagsabi na lang ako ng... "Utang muna ha?" Hindi ko alam ang magiging reaksiyon niya nung sabihin ko 'yun kaya nagulat ako nung sabihin niyang okey lang. Nakahinga ako ng maluwag.

Kaya nung kinabukasan, binayadan ko 'yung utang ko. Nagrenta ulit at pagkatapos, utang na naman. Hahaha. Abuso? Nahalata niya siguro 'yung araw-araw na ganung gawain ko. Kaya hindi na lang niya ako siningil. Libre na ang paggamit ko ng kompyuter at hindi lang 'yun, pakain pa ako. Ganun kakapal ang mukha ko dati.

Pero ngayon, hmm... Basta, iba na ako ngayon.
...