Poker Face...Book!

Baraha. Napaupo na naman at napalaro. Sugal. Nakipag-blap-an sa mga kalaro. Poker. Texas HoldEm Poker sa Facebook. May araw na minamalas. May araw namang swerte. At kanina, ang araw ng malas. Bokya. Kaya ngayon, ayaw na akong paupuin pansamantala ng bangkera. Dito muna ako sa blag makikipaglaro.


Nabanggit ko na din lang naman ang tungkol sa poker, ituluy-tuloy na natin. Ang paglalaro ng poker ay parang paglalaro din ng sarili nating buhay. Kailangan nating tanggapin ang bawat barahang ibinibigay sa atin. Pero kapag hawak mo na ang mga barahang 'yun, nasa sariling desisyon mo na, kung paano mo ito lalaruin para manalo ka. Minsan, wala sa ganda o pangit ng barahang hawak mo ang susi para manalo ka. Nasa diskarte mo. Pero hindi din lahat ng pagkakataon na nananalo ka dahil magaling ang diskarte mo, minsan, dahil sa kapabayaan na din ng kalaban mo.

Ang pinakamadalas na pagkakamaling nagagawa natin sa mesa habang nakikipaglaro ng poker, ay ang maliitin ang kakayahan ng kalaban natin. Ganyan din sa totoong buhay. Underestimate. (Ingles 'yun.) Akala mo kayang kaya mong talunin ang kalaban mo. Akala mo 'yung hawak mong baraha na ang pinakamataas. Akala mo magtitiklop sila ng baraha kapag tinodo mo ang pusta mo. Akala ko trapo, 'yun pala katropa ko. Akala ko conyo, 'yun pala laking tondo. Manny na naman? (Bawal ang mangampanya dito!)

Sabi ng iba, ang poker ang pinakamalapit na larong maaaring ihalintulad sa totoong buhay. Kailangan natin ng matinong pag-iisip (meron ka ba nun?), kung saan kaya nating pangibabawan o talunin ang tinatawag na tadhana at pagkakataon. Hindi natin hahayaang mangyari na lang ang isang bagay ng basta-basta. Kailangan din nating pag-isipang mabuti. Sa madaling salita, hindi mahalaga kung ano ang nangyayari, mas mahalaga kung paano natin iisipin kung ano ang mangyayari.

Sa ayaw natin o sa gusto, malalaman natin ang totoong katauhan ng isang tao kapag nakaupo na siya sa mesa para maglaro ng poker. Kung sa tingin mo na nababasa ng mga kalaro mo ang iniisip mo, sarili mo lang ang dapat mong sisihin. At kung ganun nga, matatalo ka na sa paglalaro mo, talo ka pa sa totoong buhay.

Maraming nagtatanong kung madali lang ba maglaro ng poker. Maari mong matutunang laruin ang poker sa loob lang ng isang araw o ilang oras. Pero buong buhay ang kailangan mo para laruin ng tama at maayos ang larong ito. Sa bawat araw na dumadaan sa buhay mo, pumupusta ka. Lumalaban ka. Kung matatakot ka lang sa blap ng kalaban mo, talo ka. Dapat marunong kang lumaban at makipaglaban. Pero hindi ibig sabihin nito na hindi ka pwedeng umatras. Umatras ka ng hindi dahil natatakot ka. Umatras ka kung kinakailangan.

Ang mahirap lang sa ganitong klaseng laro, walang gustong umayaw kapag natatalo dahil gustong makabawi hangga't may natitira pang pangpusta (may kasamang gigil pa). Pero, kapag naman ikaw na ang nananalo, ayaw naman nila na umayaw ka (sasabihan ka pang madaya).

Kaya ikaw!... Oo... ikaw nga... pengeng chips sa poker... nang makalaro na ako...